Op 12 juni had ik het laatste gesprek met mijn klantmanager. Ze gaf aan dat er fouten waren gemaakt door de gemeente maar deze fouten kon ze uiteraard niet ongedaan maken. Ook was er slecht gecommuniceerd beweerde ze. Dat de bijstand bij mij standaard is gestopt op het moment dat het werk, al dan niet met dank aan een brief van de gemeente, twee weken was afgelopen had volgens haar met slechte communicatie van de gemeente te maken. Ik geloofde haar toen niet en ik geloof haar nog altijd niet. Dat mijn bijstand toen is gestopt had helemaal niet gemogen. Jetta Klijnsma vertelde mij dat de bijstand pas gestopt mag worden als iemand een half jaar werkt en dat was bij mij niet het geval. Zelf had ik de bijstand ook niet gestopt. Dat had geen nut omdat ik via een uitzendbureau werkte en dus wist dat het werk op een gegeven moment afgelopen zou zijn. Na een half jaar de bijstand stoppen kan wel omdat je WW moet aanvragen als het werk dan is afgelopen. Wel hopen dat de WW hoog genoeg is dat je er geen aanvulling van de bijstand bij nodig hebt want dan pakken ze je daar weer op. WW verrekenen die al afgelopen is doen ze ook in Groningen. Natuurlijk weten ze wel dat het gestopt is, je moet immers zolang de WW loopt elke maand een inkomstenformulier inleveren maar al stopt de WW ze blijven je in Groningen duidelijk maken dat je nooit een poging had mogen doen om uit de macht van de gemeente te komen.
Tijdens het gesprek met mijn klantmanager heb ik haar een aantal vragen gesteld en toen ik een dag later de papieren die ik van haar mee had gekregen had bekeken heb ik haar daar ook nog wat vragen over gesteld via de mail. 9 weken na die laatst mail met vragen heb ik haar toch maar weer gemaild en om opheldering gevraagd, ik vond het erg lang duren. Opheldering kreeg ik niet. Ze had stukken toegezonden beweerde ze maar er was volgens haar iets misgegaan met de mailing. Niet zo heel moeilijk lijkt het mij dan om dezelfde mailing nogmaals naar mij op te sturen en dat vroeg ik haar dan ook te doen. In haar reactie ging ze daar volledig aan voorbij. Sterker nog, nu kon ze ineens de vragen niet terug vinden. Ik heb van de mailtjes met vragen screenshots gemaakt en naar haar verzonden. Dat was op 6 september. Wederom deed mijn klantmanager er het zwijgen toe. Hoe de gemeente mijn beslagvrije voet heeft berekend weet ik nog altijd niet. Of een afbetaling aan Menzis meegerekend wordt voor de beslagvrije voet weet ik nog altijd niet. Hoe de gemeente aan een extra brutering van ruim 600 euro komt weet ik nog altijd niet en welke stukken ze me toegestuurd heeft? Dat weet ze waarschijnlijk zelf niet eens. “Binnen de berekening van de beslagvrije voet wordt rekening gehouden met alle zaken om deze correct te berekenen. “ schrijft ze in haar laatste mail. Wederom geen berekening en hoe het kan dat mijn berekening via de website waar ik dat zelf bereken al hoger uitkomt zonder rekening te houden met de afbetaling aan Menzis geeft ze wederom geen antwoord op. Eerlijk en duidelijk zijn zal ze geen toestemming voor hebben van onze GroenLinks wethouder.
Helaas laat dit weer zien hoe de gemeente Groningen omgaat met mensen in de bijstand. Ze zeggen dat er slecht gecommuniceerd wordt om daar vervolgens zelf een heel duidelijk voorbeeld van te geven. Ik hoop in elk geval dat de gemeentelijke ombudsman er voor mij achter kan komen hoeveel vordering er op dit moment totaal nog open staat. Hoewel ze daar bij gemeente waarschijnlijk wel tijd voor nodig hebben. Niet dat ze niet precies weten hoeveel er op dit moment open staat, maar er zal genoeg bij moeten om te voorkomen dat ik in mijn leven ooit nog eens boven de al dan niet goed berekende beslagvrije voet uitkom.
Dat de gemeente afgelopen vrijdag de gemeentelijke belasting heeft afgeschreven terwijl dat normaal altijd een paar dagen na het bijschrijven van de bijstand gebeurd zal ook niemand verbazen. Elke labbekak die afgelopen weekend zonder geld bij de supermarkt wilde pinnen is mooi meegenomen voor onze zogenaamd linkse wethouders. Bijstandsgerechtigden pesten is immers een doel op zich geworden. En niet alleen in Groningen.
Alexsander Hesse 2017