Bang om geld te verdienen

Tijdens de gesprekken die ik heb met mensen van ‘Bijstand op Maat‘ hebben we het er over om met schrijven geld te verdienen. Ik heb er over nagedacht om een premium account te nemen op WordPress. Dan kan ik er zelf Google Ads op plaatsen en dan ben ik, als er ongeveer 1.000 keer zoveel mensen op de site kijken en ze allemaal op die Ads klikken, zo uit de bijstand. Maar het is juist die bijstand die mij tegenhoudt.

Momenteel heb ik geen inkomsten en hoef ik geen inkomstenformulier in te leveren. Voor mij is dat fijn want dan kunnen ze ook niet beweren dat ik inkomsten heb verzwegen. Maar stel dat ik aan het eind van de maand €0,34 heb verdient met Google Ads. Dat geef ik dan natuurlijk netjes door aan de gemeente, maar dan? Ik heb in het verleden meegemaakt dat inkomsten van de ene maand ook een volgende maand van de bijstand afgaan en een maand later nog eens. Bij een bedrag van €0,34 is dat geen ramp maar toen bleef er aan het eind van de maand maar €25,- over. Daar kan ik niet van leven.

Mij is verteld dat ik geduld moet hebben. Ze hebben er vertrouwen in dat ik het kan. Vertrouwen dat ik iets kan, het is iets dat ik voor aanvang van ‘Bijstand op Maat‘ niet had verwacht van mensen die werken voor de gemeente. Het zal niet makkelijk worden maar ik wil er voor gaan. Ik vind het fijn om te schrijven en als ik er mijn werk van zou kunnen maken en uiteindelijk, al is het over een paar jaar, geen bijstand meer nodig heb dan ben ik blij.

Er zijn websites waar ik mij als freelance schrijver in zou kunnen schrijven. In het begin zou ik dan niet veel verdienen maar ik verdien het liever zelf dan dat ik het van de bijstand krijg. Dat elke cent die ik verdien van de bijstand afgaat vind ik prima. Het gaat bij mij om het gevoel van eigenwaarde en dat is er op dit moment helemaal niet. Dat elk gesprek met mijn begeleider begint met mijn frustratie over de sociale dienst en de manier waarop ze het leven van mensen in de bijstand verzieken zegt veel over de manier waarop de sociale dienst omgaat met mensen. Steeds meer merk ik dat ik niet de enige ben. Meer dan de helft van de mensen in de bijstand ligt op de stapel ‘hopeloos‘ en zal als ze zelf niet aan de bel trekken nooit weer iets van de sociale dienst horen. Dat ik bij de sociale dienst ook op die stapel lig zou mij niet verbazen. Bij ‘Bijstand op Maat‘ lig ik niet op die stapel en ik wil ook niet op die stapel.

Ik wil mezelf terugvinden. Ik wil weer naar buiten zonder me te schamen voor wie ik ben. Voor wie veel mensen denken dat ik ben. Ik wil mijn trots terug. Het maakt mij dan niet uit of het met loop, fiets of Ferrari snelheid gaat als ik maar vooruit kom. Een klein beetje verdienen zou mij al een klein beetje eigenwaarde teruggeven. Maar dat is nou juist datgene wat ik niet durf. De angst voor de sociale dienst, voor de ambtenaren is groot. Het is veiliger om niets te verdienen dan om te proberen door langzaam steeds een beetje meer te verdienen uit de bijstand te komen. Toch is dat wat ik wil. Uit de bijstand.

Alexsander Hesse 2018