Dreigbrief

Vanmorgen zat er in mijn brievenbus een enveloppe met het logo van de gemeente Groningen, ik verwacht mijn uitkeringsspecificatie maar het blijkt helaas iets anders. Daar waar ik het vermoeden had dat het project ‘Kansen in kaart’ allang mislukt was blijkt dat ze nog altijd bezig zijn met de huisbezoeken. Vandaag is het mijn beurt om de oproep te ontvangen.

Natuurlijk begrijp ik dat deze brief er voor mensen die geen ervaring hebben met een bijstandsuitkering (doet u maar even een dansje) uitziet als een gewone uitnodiging. Het is echter zo dat ik als bijstandsgerechtigde verplicht ben om in te gaan op een uitnodiging van mijn eigenaar, de gemeente Groningen. Hieronder mijn reactie op de brief.

Geachte KIK,

Zojuist vind ik uw dreigbrief in mijn brievenbus. U bent alvast zo vrij geweest een afspraak met mij in te plannen. Een medewerker van de gemeente Groningen denkt met een excuus bij mij thuis op zoek te kunnen naar nieuwe redenen om mij nog verder kapot te maken. Is de haat van de gemeente Groningen niet groot genoeg? Ben ik niet al genoeg gestraft? Ik heb er net weer een boete bij van ruim €1200,- omdat ik anders eindelijk van de vorderingen af was. Omdat de wethouder de brief laat dateren op 8 augustus 2013 is er niets meer aan te doen.
https://alexsanderhesse.wordpress.com/2017/06/13/extra-schulden-niets-aan-te-doen/

Al drie jaar word ik door de gemeente doelbewust buiten de maatschappij gehouden, ieder eigen initiatief om aan het werk te gaan wordt keihard afgestraft, maanden zonder inkomsten omdat ik het gore lef had om uit de macht van de wethouder te willen ontsnappen is niets vreemds in deze stad. Berichten op Facebook en Twitter van de gemeente Groningen om werkenden duidelijk te maken dat mensen in de bijstand onbetrouwbare luie ratten zijn zie ik regelmatig voorbij komen. Op klachten word niet gereageerd. Denkt u serieus dat ik mij nog verder kapot laat maken? Denk u dat ik mij thuis laat controleren? Dat gaat niet gebeuren. Zoals ik al vaker heb aangegeven, ik pleeg liever zelfmoord. Hoewel ik de wethouder het succes van mijn zelfmoord niet gun.
https://alexsanderhesse.wordpress.com/2016/09/05/breken/

Afgelopen vrijdag heb ik een gesprek gehad met de cliëntenraad omdat ik er graag aan wil bijdragen dat er iets veranderd in Groningen, dat bijstandsgerechtigden weer als mensen gezien worden. Vanwege de manier waarop ik over de haat van de wethouder schrijf ben ik niet welkom in de cliëntenraad. Wel mag ik mijn verhaal opschrijven voor de cliëntenraad, mag ik wederom de frustratie voelen die ik al jaren voel. De frustratie die ik vrijdag voelde toen ik mijn verhaal mocht vertellen terwijl ze van te voren al wisten dat ik niet zou worden aangenomen bij de cliëntenraad.
https://alexsanderhesse.wordpress.com/2017/07/07/onafhankelijke-clientenraad/

Ondanks alles wil ik de deur niet dichtgooien. U geeft aan dat het gesprek ook ergens anders kan en dat als ik het prettig vind er iemand bij aanwezig kan zijn. Daar wil ik graag gebruik van maken. Ik wil het gesprek op het kantoor van wethouder Mattias Gijsbertsen en ik wil dat de wethouder aanwezig is. Ik wil eindelijk wel eens uit zijn mond horen wat het doel is van datgene dat ik hierboven omschrijf.

vrgr.
Alexsander Hesse

Die eerste zin: “Groningen wil een stad zijn waar iedereen meetelt en meedoet.” Dat ze dat mee durven sturen met een brief naar iemand die al 3 jaar niet meer meetelt en al 3 jaar niet meer mee mag doen. Wat willen ze zeggen in dat gesprek? Mag ik weer aanhoren dat er fouten zijn gemaakt en dat ze die niet terug gaan draaien en dat ik mij er maar bij neer moet leggen dat ik gekort blijf worden? Ik ken de verhalen en de smoesjes van de medewerkers van de wethouder inmiddels. Ik hoef ze niet voor de zoveelste keer te horen. Als hij toch wil dat ik wederom dezelfde onzin moet aanhoren vertelt hij het mij zelf maar. Ik wacht het antwoord op de mail rustig af.

Alexsander Hesse 2017