Vanmiddag kreeg ik van Facebook het bericht dat ik een herinnering heb. Dit gebeurd regelmatig, helaas zijn het niet altijd leuke herinneringen. Dit keer werd ik eraan herinnerd dat ik een jaar geleden de column Frustratie heb geschreven.
Vanmiddag voelde ik de frustratie weer, de machteloosheid die ik heb als bijstandsgerechtigde. De wil om iets te doen terwijl de wethouder de macht heeft om mij alles, maar dan ook echt alles onmogelijk te maken. Rechten heb ik niet.
Op 10 april van dit jaar heb ik voor het eerst en tot nu toe ook voor het laatst met mijn nieuwe klantmanager gesproken. Hier schreef ik over in de column Schulden. Vanmiddag kreeg ik een mailtje voor een nieuwe afspraak. Op 12 juni is het zover. Het is dan precies 9 weken geleden dat ik haar heb gesproken. Mensen die een leven hebben zullen 9 weken niet zo heel lang vinden maar voor iemand die niets mag, die geen rechten heeft, die niet mag werken is 9 weken wel lang. Ik kreeg laatst nog een compliment van iemand:” Ik had allang zelfmoord gepleegd.” werd mij verteld. Deze persoon zou dus een beter slachtoffer zijn voor onze wethouder en zijn ambtenaren.
Op 1 mei kreeg ik per mail van mijn klantmanager te horen dat ze nog druk bezig was, ook had ze informatie nodig van collega’s. Het ging volgens haar toen voornamelijk om inhoudingen die gedaan waren. Toen ik op 12 mei een boos mailtje stuurde met de vraag hoe lang deze hel nog moet duren kreeg ik als antwoord dat ze scholing had. “Sneller dan snel lukt helaas niet” durfde ze zelfs in dat mailtje te zetten. Drie jaar in de bijstand, drie jaar niet mogen werken en je moet maar geduld hebben want de klantmanager heeft scholing. Zo gaat dat als je een wethouder op sociale zaken hebt van GroenLInks. Ze eindigde dat mailtje met:” Het is uit geen pesterij integendeel ik wil het zorgvuldig doen en zoals ik al eerder mailde met volledige informatie wil komen.”
Op 22 mei kreeg ik in de mail:” Volgende week heb ik een afspraak met iemand die alle status rapporten kan uitdraaien. Zodra dat rond is mail ik je voor een afspraak. Nog heel even geduld aub. ik weet hoe lastig dat is in deze situatie, maar ik heb bijna het onderzoek afgerond.” Hier heb ik niet op gereageerd. Wederom heeft ze hulp van iemand nodig. Leuk dat ze begripvol doet maar mijn vertrouwen in deze klantmanager blijft dalen. In het gesprek dat we op 10 april hadden heeft ze me toegezegd dat ze de vorderingen zou uitprinten en dat ik ze dan zou kunnen ophalen. Nu heeft ze hulp nodig om statusrapporten uit te draaien. Ondertussen blijft de gemeente elke maand 50 euro van mijn bijstand aftrekken. Zijn er nog vragen over mijn vakantiegeld?
Toen ik vanmiddag eindelijk de uitnodiging kreeg voor het gesprek op 12 juni, een gesprek waar ik nu nog anderhalve week op moet wachten, was ik eerder boos dan opgelucht. 3x per dag kijk ik of ik eindelijk mail heb van mijn klantmanager. Dat ik eindelijk mijn leven terug krijg. Over anderhalve week mag ik mij eindelijk melden. Heb ik mooi de tijd om de nieuwe vorderingen te bekijken dacht ik nog even maar ook dat bleek valse hoop. De beloofde uitgeprinte vorderingen krijg ik niet. Mijn klantmanager mag mij van de wethouder de door haar en haar collega’s bedachte nieuwe vorderingen niet op laten halen. Ik mag ze niet geprint mee zodat ik ze niet vooraf kan bekijken. Ze reageert op mijn mail met:” Ik vind de toonzetting in deze mail niet fijn.” Natuurlijk niet. Ik vind het leven niet fijn, ik wil liever dood omdat ik niet het recht heb om te leven, omdat ambtenaren in opdracht van een GroenLinks wethouder mij kapot moeten maken. Maar ik moet vooral lief en aardig doen tegen deze vrouw. Ze vraagt zelfs:” Waar ligt de twijfel voor een niet eerlijk gesprek?”
Op mijn uitleg en vraag of ze in ons vorige gesprek volledig eerlijk is geweest antwoord ze:” Ik durf te zeggen dat ik in ons eerste gesprek volledig eerlijk ben geweest en dit ook zal zijn in onze vervolggesprekken.” Blijkbaar is eerlijk een rekbaar begrip als je ambtenaar bent in een stad met een GroenLinks wethouder. Zelf geeft ze aan geen contact te hebben met de wethouder. Dat geloof ik, ze zal opdracht krijgen van haar baas. Die zal opdracht krijgen van zijn of haar baas en die zal opdracht hebben van Gijsbertsen. De betekenis van het woord brutering heb ik nog even nagezocht. In ons gesprek van 10 april was dat volgens haar een soort rente.
12 juni, ruim 2 maanden na het eerste gesprek heb ik mijn 2e gesprek met mijn klantmanager. Ik heb er weinig vertrouwen in. Dat de vorderingen die ik uitgeprint zou mogen ophalen niet klaargelegd worden geeft mij aan dat er wederom dingen ingezet zijn die niet kloppen zoals ook de vorderingen in mijn klantdossier niet kloppen. Of is mijn klantdossier inmiddels aangepast? Ik moet afwachten en mag niet voor het gesprek uitzoeken of de vorderingen dit keer wel kloppen, ik mag niet weten welke vorderingen er nu bij zijn gekomen. Ik ga een gesprek in waarin ik geen idee heb wat er op mij af gaat komen terwijl degene met wie ik het gesprek heb alle macht heeft en zelfs de komende anderhalve week alles nog aan kan passen. Ik mag immers pas op de dag van het gesprek weten wat er bedacht is. Dat is de macht van de ambtenaar, dat is de macht van de wethouder.
Alexsander Hesse 2017
alexsanderhesse 