“Al decennia lang wil de overheid langdurig bijstandsgerechtigden uit de uitkering helpen, maar geen enkele maatregel lijkt te werken.” zo begint het artikel op de website van Trouw met de veelzeggende titel Gaat de deur naar goedkope arbeid iets verder open? De overheid is helemaal niet van plan om langdurig bijstandsgerechtigden te helpen. Zelf word ik al drie jaar vastgehouden in de bijstand terwijl er werk is en ik graag wil werken. Helaas mag ik niet werken. Ik zit in de bijstand en dus moet ik wachten tot onze GroenLinks wethouder mij mijn vrijheid terug geeft. Ik zie het niet gebeuren. Zoals ik al voorspeld had is ook afgelopen maand de 50 euro boete weer van mijn bijstand afgetrokken. Mijn klantmanager, mocht u het gemist hebben, ik heb na jaren weer een klantmanager, is nog in afwachting van stukken van een aantal collega’s. “De vordering staat nog Open zoals ik deze op de afspraak heb gegeven. Eerst wil ik totaal beeld om te kijken wat er afgelost is. Daarna stap 2 afzetten tegen wat er nog Open staat. Tot die tijd blijft alles zoals het nu is. Dus helaas ook de 50 euro inhouding.” Zolang ze de stukken niet heeft blijf ik die 50 euro boete betalen, dat uit mijn dossier al is gebleken dat dat niet terecht is doet er blijkbaar niet toe. Ik vermoed dan ook dat een aantal collega’s van mijn klantmanager nieuwe (oude) schulden voor mij aan het bedenken zijn. De schulden die men beweert die ik heb blijken immers niet te kloppen. De bijstand die ik terug moet betalen heb ik niet eens gehad. De gemeente Groningen blijft geld van mij vorderen zonder te weten of ze ergens recht op hebben. Zou het niet normaal zijn om de vordering te stoppen en eerst te kijken of je wel ergens recht op hebt? Niet met een GroenLinks wethouder op sociale zaken.
Het artikel van Trouw vervolgt met:”De initiatiefnemers van Flextensie bedachten dat bijstandsgerechtigden met behoud van uitkering en een klein extraatje kunnen werken, omdat mensen die al lang in de bijstand zitten anders nooit eruit komen.” Kan iemand mij uitleggen hoe het kan dat ik na drie jaar geen enkele moeite doen om aan het werk te komen, ik mag immers niet aan het werk zolang wij een GroenLinks wethouder hebben, gebeld word door werkgevers die werk voor mij hebben? De reden dat ik niet uit de bijstand kom is de wethouder. Er is geen enkele andere reden. Er is werk, ik wil werken maar onze wethouder wil dat de collega’s van mijn klantmanager mij nog dieper in de schulden brengen zodat ik het ook de komende jaren wel uit mijn hoofd laat om aan het werk te gaan. Mijn klantmanager vroeg mij om na te denken over wat ik wil. De vraag roept alleen maar meer frustraties op omdat ik weet dat ik niet mag. Wat heeft het voor nut om na te denken over wat ik wil als ik al weet dat het antwoord gaat zijn dat ik niet mag. Ik ben eigendom van de wethouder. Hij bepaald wat ik mag. Ik heb niets te willen.
“Onderzoek na onderzoek toont aan dat het maar mondjesmaat lukt bijstandsgerechtigden terug te laten keren op de arbeidsmarkt. Zeker als ze er al enige jaren in die situatie zitten: het zogenoemde granieten bestand. Veel van deze mensen kampen inmiddels met gezondheidsproblemen. Ze zijn ook vaak eenzaam, ongeveer 20 procent van de langdurig werklozen leeft geïsoleerd.” Maar mevrouw Weel, schrijfster van dit artikel, dat is juist de reden waarom mensen zolang in de bijstand vast worden gehouden. Isoleren die hap! Uitsluiten van de maatschappij. De bijstandsgerechtigden moeten zo gebroken worden dat ze alles pikken en zich er vooral niet over uitspreken. Het is niet voor niets dat ambtenaren die bij de aanvraag van een uitkering op bankafschriften zien dat iemand lid is van de vakbond deze mensen vertellen dat ze het lidmaatschap op moeten zeggen. Dat zijn toch weer acht broden krijgen ze dan te horen.
Dan gaat het stuk verder over de verplichtingen die gesteld worden aan bijstandsgerechtigden. Nergens iets over verplichtingen van de gemeente. Dat kan ook niet want die verplichtingen zijn er niet. Wij moeten doen wat de gemeente van ons eist. Een eigen wil hebben we niet, doen we niet wat de ambtenaar van ons eist dan zijn we alles kwijt. We leven bij de wil van de ambtenaar, de ambtenaar die uitvoert wat de wethouder hem opdraagt. Wij hebben te luisteren want zoals mij al vaker door ambtenaren gezegd is:” Doe jij niet wat ik zeg dan pak ik jouw uitkering af.” Zonder uitkering geen inkomsten, zonder inkomsten geen eten, zonder eten kun je wachten op de dood. En weer iemand uit de bijstand geholpen. Op de vraag aan een ambtenaar of ze een bonus krijgen als een cliënt zelfmoord pleegt kreeg ik geen antwoord.
Het artikel eindigt met:” Gemeenten spelen uitzendbureautje, zeggen arbeidsjuristen, maar dan vanuit een machtspositie waar geen Randstad tegenop kan. En over de rug van de allerzwaksten.” Zo is het, gemeente misbruiken hun macht om over de rug van de allerzwaksten hun zakken te vullen. Het gaat ze er niet om mensen aan het werk te helpen, dat kunnen we zelf. Tenminste dat konden we zelf maar dat werk word nu gedaan met behoud van uitkering als re-integratie of werkervaring. Steeds meer betaalde banen verdwijnen. Bedrijven zouden wel gek zijn als ze mensen nog betalen voor het werk. Ze kunnen het personeel gratis krijgen, met behoud van uitkering en met een vette bonus voor de begeleiding. De begeleiding die er niet is maar wat maakt het de gemeente uit, ze hebben hun best weer gedaan. “Al decennia lang wil de overheid langdurig bijstandsgerechtigden uit de uitkering helpen, maar geen enkele maatregel lijkt te werken.”
Ik heb een idee. Het is misschien een vreemd en erg vernieuwend idee maar ik gooi hem toch in de groep. Laat mensen in de bijstand werken. Laat ze het betaalde werk dat ze aangeboden krijgen gewoon doen. Als ze geen werk vinden, laat ze dan in de bijstand dan is er geen werk voor die mensen. Het heeft geen enkele nut om te solliciteren op werk dat er niet is. Laat mensen in hun waarde en laat bedrijven gewoon een normaal loon betalen voor het werk. Als er vacatures zijn waar geen mensen voor zijn kun je er mensen voor opleiden, mensen willen graag opgeleid worden voor een betaalde baan neem dat maar van mij aan. Er zijn veel meer bijstandsgerechtigden dan vacatures dus dat zou makkelijk opgelost kunnen worden.
Al decennia lang wil de overheid langdurig bijstandsgerechtigden in de bijstand houden, zo kunnen ze ingezet worden als gratis personeel. Het gaat de overheid goed af. Zolang wij ons niet verzetten tegen deze overheid, zolang wij braaf gaan dwangarbeiden voor onze uitkering en op die manier anderen in dezelfde situatie brengen zal er niets veranderen. Hoe meer mensen in de bijstand hoe beter het is voor de overheid en bedrijven die er ge(mis)bruik maken.
Wat ik wil? Ik wil leven, ik wil een menswaardig bestaan. Ik wil niet horen bij wat Trouw in het artikel “de allerzwaksten” noemt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik zo zwak was, ik heb altijd mijn best gedaan om er iets van te maken. Tot we opgescheept werden met een wethouder van GroenLinks heb ik het grootste deel van mijn inkomen zelf verdiend. Het mag niet weer en als het zo door gaat mag het nooit weer. Ze stelen liever van de allerzwaksten dan dat ze bedrijven die miljoenen omzetten laten betalen voor hun personeel. De meerderheid van Nederland heeft op 15 maart weer laten merken het hier mee eens te zijn, het zal dan ook de komende jaren niet veranderen. Niet vanzelf.
Alexsander Hesse 2017
alexsanderhesse 