Naar aanleiding van ons gesprek

Op 15 september was ik in de Burcht in Amsterdam voor een debat over arbeidsverdringing van de FNV. De belangrijkste reden dat ik aanwezig was, Linda Voortman van GroenLinks. Ik was heel benieuwd of zij het eerlijke beleid van GroenLinks zou vertellen of dat ze een verkiezingspraatje zou houden.

Zoals de meeste mensen die vaker mijn columns lezen wel weten woon ik in Groningen en word ik door onze wethouder Mattias Gijsbertsen niet uit de bijstand gelaten. De ruim €48,- boete per maand heb ik ook al vaker over geschreven. Een gevangene die uit de gevangenis ontsnapt krijgt straf. Een bijstandsgerechtigde die in Groningen uit de bijstand ontsnapt krijgt straf van GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen. De laatste keer kreeg ik twee en halve maand water en brood. Toen het werk twee weken was afgelopen en ik weer op de bijstand was aangewezen werd mijn uitkering gestopt, een standaard manier om bijstandsgerechtigden te straffen voor hun poging uit de bijstand te ontsnappen.

Op het moment dat ik de zaal in loop is het nog vrij rustig, op de stoelen liggen rode, witte en groene briefjes om op stellingen te stemmen, rood is tegen, wit is neutraal en groen is voor. Op de eerste rij liggen ook briefjes met namen. Ik zie de naam Linda Voortman en ga achter die stoel zitten, zo kan ik haar goed in de gaten houden. Op het moment dat Linda gaat zitten voel ik een sterke drang om het rode briefje op te houden. Ik kan me beheersen.

Voordat we op stellingen mogen reageren horen we eerst een aantal verhalen uit de praktijk. Een vrouw uit Smallingerland met een HBO opleiding verteld dat ze van de gemeente moest stoppen met haar vrijwilligerswerk, waar ze veel plezier aan beleefde en verplicht werd om met behoud van uitkering stickertjes te plakken. Werk dat normaal gedaan werd door mensen met een beperking. Een vrouw uit Amsterdam verteld dat ze bij de gemeente aan het werk moest met behoud van uitkering. Haar collega’s kregen betaald en er kwamen ook nieuwe collega’s bij maar zelf kon ze geen contact krijgen. Met de collega’s eten in de kantine kon ze niet, dat was te duur voor iemand met een uitkering. Een man uit Den Haag werd in 2010 ontslagen en kwam in de WW. In 2012 toen hij in de bijstand zat moest hij straatvegen met behoud van uitkering. Twee en half jaar lang. Ook hij moest dat doen tussen betaalde collega’s.

Na een aantal stellingen waarbij het papiertje dat Linda opstak telkens de tegenovergestelde kleur had van wat je zou verwachten als je kijkt naar het beleid van GroenLinks mochten ook de aanwezige politici iets zeggen. Linda Voortman vind dat uitkeringsgerechtigden met respect behandeld moeten worden. Op een opmerking uit de zaal dat ze dat dan ook aan haar wethouders moet doorgeven volgt een voorzichtig knikje. Daarna mogen mensen uit de zaal iets zeggen, dat doe ik anders nooit. Mensen die mij kennen weten dat ik een lief, verlegen jongetje ben maar dit keer kon ik me niet inhouden. Ik vroeg Linda hoe ze kon beweren tegen arbeidsverdringing te zijn terwijl Mattias Gijsbertsen van dezelfde partij juist mensen in de bijstand houd om ze beschikbaar te houden voor arbeidsverdringing. Mijn precieze woorden weet ik niet meer, ik was boos, maar dat ik het woord leugenaar heb gebruikt geloof ik direct. Nadat Linda verteld dat volgens haar Mattias Gijsbertsen juist een goede wethouder is stelt de debatleidster voor dat we met elkaar in gesprek gaan na het debat. Ik schrijf mijn email adres alvast op omdat ik er weinig vertrouwen in heb. Linda vraagt mij na het debat om mijn email adres, geeft aan dat ze boos reageerde omdat ik boos werd omdat ik aangaf niet te verwachten dat er een serieus gesprek zou komen, ze gaf toe dat ze een verkiezingspraatje stond te houden. Linda verlaat de zaal.

Toen ik thuis kwam had ik een mailtje. “Naar aanleiding van ons gesprek.” stond er. Dat was ook het enige dat er stond maar ik wist genoeg en nadat ik mijn printer die ook zou moeten kunnen scannen zover had dat hij ook kon scannen was ik er klaar voor. 10 bijlagen, 9 brieven van de gemeente en omdat ik toch bezig was ook gelijk een screenshot van het verhaal dat ambtenaar Deborah van Duin in opdracht van Mattias Gijsbertsen over mij op Facebook had geplaatst. In het begeleidend schrijven leg ik uit dat mij door een ambtenaar is bevestigd dat de brief is bedoel om mij weer de bijstand in te krijgen. Ook stuur ik meerdere uitkeringsspecificaties mee om aan te tonen dat er zonder opgaaf van reden geld word afgetrokken en dat ik mijn vakantiegeld niet krijg. Dat ik al jaren niet weet wie mijn klantmanager is zet ik ook in de mail.

Voor mij was het antwoord dan ook erg teleurstellend. Dat mijn naam boven de mail verkeerd was geschreven wil ik Linda niet aanrekenen, daarvoor word mijn naam te vaak verkeerd geschreven. Maar Linda beweerd dat ze uit de brief begrijpt dat er word gekeken of ik werkte. Dat is grote onzin. Als ik werk lever ik inkomstenformulieren in, dus de gemeente wist al dat ik werkte. Denkt Linda Voortman, Tweede Kamerlid van GroenLinks nou serieus dat de gemeente Groningen willekeurig brieven aan het sturen is naar uitzendbureaus met de naam van bijstandsgerechtigden er op om te kijken of ze werken? Het kan geen toeval zijn dat die brief was gestuurd naar het uitzendbureau waar ik op dat moment werkte. De gemeente wist dat ik daar werkte, dat hebben ze zelf toegegeven en dat wist Linda ook want dat staat in de mail die ik haar had gestuurd.

En dan komt het:” Zou het niet het best zijn als je in gesprek gaat met je contactpersoon bij de sociale dienst van Groningen? Zodat duidelijk is wat wel en niet kan?” Serieus Linda? Dus ik mag al jaren niet weten wie mijn klantmanager is. Mijn contactpersoon bij de gemeente heet een klantmanager. Ik zet in de mail dat ik niet weet wie mijn klantmanager is maar Linda Voorman, Tweede Kamerlid van GroenLinks vind dat ik in gesprek moet met mijn contactpersoon bij gemeente. Wie mijn contactpersoon is? Dat zet Linda er niet bij.

Ze eindigt haar korte berichtje met:” Waar ik het tijdens het debat over had was dat er minder regels voor bijstandsgerechtigden moeten komen die vooral bedoeld zijn om mensen klein te houden. Dat is iets wat de landelijke politiek bepaalt, niet de lokale. De participatiewet is heel streng en biedt nauwelijks ruimte voor maatwerk. Waar Mattias Gijsbertsen heel actief op is, samen met een aantal andere wethouders, is om samen met mij het kabinet te bewegen dat te veranderen. Maar zo ver is het helaas nog niet. We blijven ons ervoor in zetten. ”

Hier vergeet Linda even dat ik wethouder Mattias Gijsbertsen al meer dan twee jaar meemaak en dus wel beter weet. Dat Mattias regelmatig de pers gebruikt om mensen tegen elkaar op te stoken heb ik nog niet eens verteld in het mailtje aan Linda maar ik denk dat dit ook wel bekend is, ze zijn van dezelfde partij en dus voor hetzelfde beleid. Mijn antwoord op haar mailtje waarin ik aangeef dat ze mijn mailtje niet had gelezen en haar alsnog vraag wie mijn klantmanager is word niet beantwoord. Of had ik niet mogen schrijven dat we mede door het beleid van Mattias Gijsbertsen en GroenLinks straks de PVV aan de macht hebben? Mijn stem krijgen ze niet. De PVV niet en GroenLinks niet. Wie wel mijn stem krijgt ga ik over na denken. Maar nu nog even niet. Eerst zien te overleven tot 15 maart 2017. Dat gaat me lukken want ik doe niet wat GroenLinks wil. Ik blijf niet thuis op de bank zitten wachten op dood of dwangarbeid.

GroenLinks heeft op het congres besloten dat kinderen vanaf 16 jaar moeten kunnen stemmen. Logisch, die hebben nog geen werk of uitkering en zien dus niet wat het echte beleid van die partij is. Die geloven nog in de verhaaltjes van Mattias Gijsbertsen, Jesse Klaver en Linda Voortman.

Als er een debat in de buurt is die voor mij bereikbaar is dan zal ik er zijn. Dan zal ik de mensen vertellen wat het echte doel van GroenLinks is. De volgende keer laat ik me niet afschepen met een gesprek want dat gesprek komt er niet. Mensen moeten weten dat als GroenLinks aan de macht komt het is afgelopen met betaalde arbeid. Dan gaat iedereen in de bijstand en even aan het werk als het nodig is, onder bedreiging en met behoud van uitkering.

Alexsander Hesse 2016