Breken

Afgelopen vrijdag ging de telefoon, ik neem niet op. Even later hoor ik dat de voicemail is ingesproken. Het is een uitzendbureau en ze hebben een vacature die misschien interessant voor mij is. Het is niet de eerste keer. Het zal waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn. Ik bel niet terug, ik voel de frustratie weer, ik voel de boosheid in mij opkomen. Ik wil graag, heel graag maar ik weet dat ik niet mag. Ik ken de straffen die je krijgt als je in Groningen, al is het maar één dag, zelf werk vind. Het kan niet weer, ik kan geen weken achter elkaar droog brood eten omdat ik gewerkt heb, omdat ik gestraft moet worden.

Ik moet wachten tot de ambtenaren van de gemeente mij bellen, ik weet dat ik moet wachten tot de gemeente mij zo gebroken heeft dat ik de reïntegratie in moet. Dan moet ik met de ambtenaren mee liegen dat ik geen werk kan vinden, dat het beter is dat ik zonder betaald te krijgen ga participeren. Dat ik bij een bedrijf in de stad aan de slag moet omdat bedrijven in Groningen inmiddels weten dat ze hun personeel niet hoeven te betalen. Dat Groningen een wethouder heeft die uitkeringsgerechtigden zo weet te breken dat ze de dwangarbeid in gaan of voor zelfmoord kiezen. Maar als ze voor zelfmoord kiezen zijn ze uit de uitkering dus ook dat is voor onze GroenLinks wethouder een succes te noemen. Dan zal er te lezen zijn in kranten en op internet dat er dankzij wethouder Mattias Gijsbertsen minder uitkeringsgerechtigden zijn Groningen.

Toen in 2015 aan GroenLinks raadslid Kris van der Veen werd gevraagd naar het grote aantal zelfmoorden in Groningen antwoordde hij dat er in Groningen veel mensen zijn met psychiatrische problemen en verslavingsproblematiek maar dan komt het:” gebleken is dat Groningen een regio is waar meer mensen geen kerkelijke betrokkenheid hebben en dus niet kunnen terugvallen op een netwerk.” Is het volgens GroenLinks dan echt noodzakelijk om kerkelijk te zijn om een netwerk te hebben? Of is dit ook een doel van Mattias Gijsbertsen, mensen alle netwerken afpakken om ze de kerk in te treiteren? Het zou me niet eens meer verbazen. Mattias is de zoon van een predikant.

De gemeente Groningen kan mij op mijn uitkering korten voor het niet aan het werk gaan maar zo’n korting zal lager zijn dan de boete die ik krijg als ik wel aan het werk ga. Ik betaal elke maand € 48,63 boete en krijg mijn vakantiegeld niet omdat ik zelf werk had gevonden, deze boete zal ik de rest van mijn leven moeten blijven betalen. Een paar jaar geleden kreeg ik al eens twee maanden achter elkaar ruim 300 euro minder uitkering voor hetzelfde vergrijp, de straf voor werken is in Groningen hoger dan de straf voor niet werken maar straffen doen ze.

Nadat ik de eerste boosheid een beetje kwijt was en de boosheid was ingeruild voor machteloosheid heb ik besloten om toch maar even op het telefoontje te reageren. De vacature waarvan ik vermoede dat ze het over hadden stond op hun Facebookpagina en hierop heb ik geantwoord en uitgelegd dat ik niet mag werken. Omdat ik niet achter mensen hun rug om wil praten, ik ben geen ambtenaar en geen GroenLinkser, heb ik in mijn antwoord Mattias Gijsbertsen getagd. Ik blijf als ik schrijf over Mattias Gijsbertsen dit ook doen, dat Mattias zelf opdracht heeft gegeven aan Deborah van Duin om mij zwart te maken in het veranderlab op Facebook en mij daar vooral niet te taggen maar wel met voor en achter-naam te noemen, zegt iets over Mattias, tot dat niveau wil ik mij niet verlagen. Ik was al uit het veranderlab gegooid zodat ik niet kon reageren op de leugens.

Jehova’s getuigen sluiten mensen uit als ze niet voldoen aan de eisen van hun god. Groningse ambtenaren doen hetzelfde met uitkeringsgerechtigden. Wij worden uitgesloten als we niet voldoen aan de eisen van hun god. Hun god, Mattias Gijsbertsen.

Alexsander Hesse 2016