Waar een wil is maar de weg is weg

Vaak heb ik het gevoel dat ik mezelf moet uitleggen aan mensen, verklaren waarom ik ben zoals ik ben en niet ben zoals er van mij verwacht word dat ik zou moeten zijn. Dat ik er niet voor kies om geen werk te hebben maar dat Mattias Gijsbertsen en Roeland van der Schaaf wethouders in de gemeente Groningen er voor kiezen dat ik geen werk heb.

Bij de laatste keer dat ik een uitkering moest aanvragen zat er vlak bij mij een vrouw die ook een uitkering aan kwam vragen, deze vrouw beschreef het gevoel volgens mij op een passende manier:” Het is alsof je op een rotonde bent terechtgekomen, een rotonde zonder uitweg.”

Ik heb vaak het gevoel dat ik in een spel zit, een spel waarvan de tegenstander de regels bepaalt, een spel waarvan als ik net denk de regels te snappen en te kunnen winnen de regels zo worden aangepast dat winnen onmogelijk is. Verliezen is de enige optie.

Ik heb een keer bij de gemeente Groningen een klacht ingediend omdat de baliemedewerker van de sociale dienst weigerde mij bewijs mee te geven van het inleveren van mijn inkomstenformulier. “De directeur herkend zich hier niet in.” was het antwoord. Maar erger was nog dat ik met mijn klacht had aangegeven geen bewijs te hebben van het inleveren van mijn inkomstenformulier. Ik kreeg dan ook een brief dat ik 10% gekort werd op mijn uitkering omdat ik mijn inkomstenformulier niet had ingeleverd. Omdat ik het er niet mee eens was kwam het voor de bezwaarschriftencommissie. Tegen beter weten in want ik kon niet bewijzen dat ik het inkomstenformulier had ingeleverd en dus werd ik gekort. Toen ik de zaal van het gemeentehuis uit liep hoorde ik ze lachen.

Helemaal voor niets was deze gang naar de commissie echter niet. Hierdoor weet ik dat er een ambtenaar van de sociale dienst is die de opdracht heeft ervoor te zorgen dat mensen in de bijstand blijven. Ik kreeg een brief onder ogen die duidelijk maakte dat het uitzendbedrijf werd geacht mij niet meer aan het werk te helpen. De ambtenaar die naar de commissie was gestuurd om duidelijk te maken dat ik terecht gekort werd bevestigde dat. Destijds begreep ik niet wat het doel hiervan was. Waarom zou de gemeente Groningen mij in de bijstand willen houden?

Nu we jaren en vele trucjes van de gemeente verder zijn om mij het werken volledig te ontmoedigen en zelfs onmogelijk te maken ben ik het gaan begrijpen. Tegenwoordig zijn er bedrijven die zich graag vestigen in de stad. Dit doen ze echter niet voor niets. Van de gemeente word verwacht dat ze hier iets voor terug doen en dan komen de uitkeringsgerechtigden goed van pas. Het bedrijf wil graag iemand die hard werkt, altijd op tijd is en bereid is om over te werken. En daar ben ik! Ik werk hard, ben altijd op tijd en ben bereid om over te werken. Er is echter een klein verschil van inzicht. Ik vind dat werk betaald moet worden, de gemeente spreekt echter met de werkgever af dat dit niet hoeft. Meneer Hesse kan wel aan het werk met behoud van uitkering want meneer Hesse heeft een afstand tot de arbeidsmarkt.

Een zorgvuldig door de gemeente Groningen gecreëerde afstand tot de arbeidsmarkt.

Al jaren word er ieder maand € 48,- van mijn uitkering afgetrokken omdat ik schulden heb bij de sociale dienst. Geen ambtenaar kan mij vertellen hoe ik aan die schulden kom maar ik moet mij er bij neerleggen, de bewijslast ligt bij de uitkeringsgerechtigde en hoe bewijs je geen schulden? December vorig jaar heb ik hier nog met een ambtenaar over gesproken en omdat haar collega die hierover gaat met vakantie was zou er een week later contact met mij opgenomen worden. Weken duren lang bij de gemeente Groningen. Januari vorig jaar deden ze het nog af met:” Daar zul jij ooit wel eens een brief over gehad hebben.”

Ook het bedenken van extra inkomsten is in de gemeente Groningen niet vreemd. Mijn vraag om welke inkomsten het dan ging (een uitkeringsspecificatie kreeg ik toen ook even niet meer) werd afgedaan met:” Dat doet er niet toe, jij hebt inkomsten gehad en die trekken we van je uitkering af!” Wederom ligt de bewijslast bij de uitkeringsgerechtigde en hoe bewijs je dat je inkomsten, waarvan de ambtenaar niet eens weet waarvan ze zijn, niet hebt gehad?

Een ander standaard trucje van de gemeente is het wachten tot je weer werkloos bent, als je via een uitzendbureau werkt weet je dat het een keer afgelopen is. Je levert netjes elke maand je papieren in bij de sociale dienst en op het moment dat het werk twee weken is afgelopen komt de brief van de sociale dienst met de mededeling dat de uitkering is gestopt omdat je werk hebt gevonden. “Gefeliciteerd met uw nieuwe baan” schrijven ze er zelfs bij terwijl ze natuurlijk heel goed weten dat het werk is afgelopen. Omdat je dan een nieuwe uitkering aan moet vragen en deze ingaat op de datum dat je hem aanvraagt heb je twee weken geen inkomsten en omdat uitzendwerk vaak niet fulltime is heeft werken je weer geld gekost.

Wat ik wel eens vergeet is dat in Nederland politiek voor de meeste politici geen doel is maar een route. Het heeft dan weinig nut om labbekakken uit de uitkering te helpen want die kunnen je toch niet aan een goed betaalde baan helpen. Die kun je beter gebruiken om je doel te bereiken. Een groot bedrijf helpen aan gratis personeel kan wel eens handig zijn op de route, misschien zoeken ze in de toekomst iemand in de directie. Ik ben benieuwd bij welke bedrijven onze wethouders na hun wethouderschap straks een goed betaalde baan krijgen.

Ik kijk naar de horizon en zie de arbeidsmarkt langzaam uit het zicht verdwijnen.

Alexsander Hesse 2016